Naśladować Maryję!

Teologia podkreśla potrzebę ukazywania Maryi jako wzoru do naśladowania i jako wzoru apostolskiego zaangażowania w dzieło nowej ewangelizacji oraz nauczycielkę życia chrześcijańskiego. Bez tej perspektywy nie można zbudować ani poprawnej mariologii, ani też pobożności. Zatem wpatrywanie się w Maryję ma służyć przede wszystkim takiemu poznaniu, które prowadzi do naśladowania.

Naśladowanie to najwyższa forma kultu maryjnego. Maryja cała jest dla Chrystusa i dla Boga
we wszystkim, cokolwiek możemy o Niej powiedzieć. Widzimy w Niej, jak można w ludzkim życiu stać się zwierciadłem Chrystusa. Ona odpowiada na nasze najważniejsze pytania, wskazując nam drogę życia i szczęścia, tj. drogę zbawienia.

Temat ewangelizacji starał się również uwypuklić Benedykt XVI w swym nauczaniu. Ewangelizować – jak to właśnie podkreśla – znaczy wskazywać drogę, uczyć sztuki życia. Podjęcie przez Kościół tego posłannictwa, które wynika z tajemnicy wcielenia i odkupienia, wiąże się z właściwym rozumieniem historiozbawczej roli Maryi. W Niej dokonało się przejście od Izraela do Kościoła jako w pierwszej z prostych, ubogich i wiernych, którzy oczekują odkupienia. Była pierwszą odkupioną, a zarazem oczekującą Odkupiciela i to w pokorze i posłuszeństwie.

Kiedy kogoś uznajemy za wzór, oznacza to dwie rzeczy – uznanie wyższości, niezwykłej wartości tego, kto jest wzorem, i możliwość brania z niego przykładu, by próbować mu dorównać.

Zatem tak, jak początek ewangelizacji bierze się z posłania Ojca, Syna i Ducha Świętego, tak dziś dzieło nowej ewangelizacji dokonuje się mocą Trójjedynego Boga. A Kościół, którego pierwowzorem jest Maryja, staje się matką, gdy jak Ona przyjmuje z wiarą słowo i dochowuje mu wierności. Ona jest zatem figurą i wzorem Kościoła w macierzyństwie i w misji apostolskiej.

Maryja jawi się jako pierwsza chrześcijanka. Ona swym wzorem wlewa w ludzkie serca ufność w drodze wzrastania ku świętości. Ona też pomaga wszystkim swoim synom, by znajdować drogę do domu Ojca. W Niepokalanym Sercu Maryi odkrywamy drogę, która jest drogą Jej przykładu w wierze, milczeniu, słuchaniu i głoszeniu. Nie ulega wątpliwości, że apostolat maryjny zdecydowanie uwyraźnia tytuł Maryi Królowej Apostołów, aby uświadomić wszystkim wierzącym ten niezwykle nośny rys maryjnej tożsamości i wzbogacić tym samym aktualnie przeżywaną duchowość chrześcijańską, dzięki uzupełnieniu jej o przejaw Wieczernika. Maryja otwiera przed Kościołem pielgrzymkę wiary, jako syntezę tego, co sama przeżyła. Tę funkcję nauczycielki i wzoru spełnia Maryja, tak wobec Kościoła, jak i poszczególnych jego członków. Główny sposób nauczania Maryi to wskazywanie na Chrystusa – czyni to kierując naszą uwagę ku swemu Boskiemu Synowi.

Na podstawie: Apostolat maryjny w zbawczej misji Kościoła, Ks. Prof. Marian Kowalczyk SAC